uczyć się się rozumu

См. также в других словарях:

• uczyć się — rozumu zob. rozum 9 …   Słownik frazeologiczny

• uczyć się – nauczyć się rozumu — {{/stl 13}}{{stl 7}} wyciągać wnioski z własnych, wcześniej popełnionych błędów, nabierać życiowej mądrości, rozsądku : {{/stl 7}}{{stl 10}}Jeszcześ się rozumu nie nauczył?! Człowiek się uczy rozumu przez całe życie. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• uczyć — ndk VIb, uczę, uczysz, ucz, uczył, uczony 1. «przekazywać komuś określone wiadomości, wiedzę, umiejętności; udzielać nauki; wdrażać, wprawiać kogoś w coś, ćwiczyć w czymś, przyuczać, przyzwyczajać do czegoś, pouczać o czymś; być nauczycielem… …   Słownik języka polskiego

• uczyć — 1. Coś uczy (kogoś) rozumu «coś, zwykle doświadczenie życiowe, powoduje, że ktoś staje się mądrzejszy»: (...) jeśli mój syn miałby stać się taki jak oni, to niech mi utną obie ręce i wyrwą zęby, a jeszcze wtedy kości mu połamię; bo kalectwa i ból …   Słownik frazeologiczny

• rozum — 1. Brać coś na rozum «zastanawiać się nad czymś, rozważać coś»: Może dlatego właśnie, że instynkt jest tak zawodny, lubimy brać wszystko na rozum. Cosm 7/1999. 2. Iść, pójść, sięgnąć, pot. skoczyć po rozum do głowy «zastanowiwszy się znaleźć na… …   Słownik frazeologiczny

• rozum — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż I, D. u, Mc. rozummie {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} właściwa człowiekowi zdolność pojmowania, wnioskowania, wydawania sądów, umożliwiająca mu poznanie rzeczywistości; umysł : {{/stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• rozum — m IV, D. u, Ms. rozummie; lm M. y, D. ów 1. «władza poznawcza umysłu ludzkiego, zdolność myślenia, poznawania, wykrywania związków zależności między postrzeganymi rzeczami, zjawiskami i formułowania sądów, orzekania o tych zjawiskach i… …   Słownik języka polskiego